اردوگاه   /uɾdugɑ/

  (اُر-دُو-گا)

  ا ,     n

  محل تجمع عساکر؛ محل بودوباش یا بازداشت مھاجرین (مثل اردوگاه تل سیاه در سیستان و بلوچستان و اردوگاه سنگ سفید در فریمان خراسان نزدیک به سرحدات ھرات)۔

army camp, refugee camp

Source:

<M. ordu+P, T.