اوج؛ وج   /uʤ; wuʤ/

  (اُوج؛ وُج)

  ص ,     adj

  برافراشته، سیخ، راست (مثل گوش الاغ)؛ مرتفع، دارای قله تیز و بلند (مثل شاخ کوه)۔

pricked, erect (of a donkey's ears); pointed upward sharply (e.g. a mountain)

مثال

اَمِین دَ کوهِ اُوج شِکار کدو رفته۔ گوشِ خَر از اُولَجی گُرگ اوج شُد۔

Amin has gone hunting to the mountain which has the shape of a spire. The donkey's ear pricked up at the sound of the wolve's howling.