برموغی   /buɾmuʁʌj/

  (بُر-مُو-غَی)

  ا ,     n

  چوب کلُفت و ضخیم برای کو بیدن خوشه ھای گندم و جو بمنظور اخراج دانه ھای آن؛ مجازاً به انسانهای کلفت و پرقدرت و وحشی صفت گفته میشود۔

flail, instrument for threshing (thick and heavy stick); figuratively used for a heavy person

مثال

یک بَرمُوغی بِیَر که امی خوشه ھا ره بُکویُم۔

Bring a flail to thresh these wheat ears.