بند   /bʌnd/

  (بَند)

  ص ,     adj

  گیر، قید (ضد آزاد)؛ بسته (دروازه یا مجرای چیزی)؛ نخی که توسط آن کفش یا تنبان را میبندند؛ قعطه ریسمانی که در سبد و امثال آن برای گرفتن آن وصل مینمایند۔

imprisoned; closed, shut, obstructed; shoelace; piece of rope tied to a basket to hold it

Source:

<Pah. band

بند   /bʌnd/

  (بَند)

  ا ,     n

  مفصل، موضعی که دو استخوان بھم وصل شده باشد؛ گره ھای که در ساقه و در نیچه بعضی گیاھان وجود دارد۔

joint; knot, jont on the stem of plants

بند   /bʌnd/

  (بَند)

  ا ,     n

  کوتل، گردنه کوه؛ سد، بند آب۔

mountain range, elongated high mountain locacted in both side of a deep vally; dam, dyke; mountain range (such as Band-i-Baba, Band-i-Doua Khu, Pasa-band, etc.); string, lace, cord; joint (body)

Source:

<Pah. band