بنده   /bʌndʌ/

  (بَن-دَه)

  ا ,     n

  آفریده، مخلوق، عبد (خداوند)؛ بجای کلمهء من نیز بعنوان شکسته نفسی استعمال میگردد۔

servant, slave (of God); also used instead of "I" as a polite or modest form of subservience

مثال

بَنده گُفتُم، مگم قبُول نَشُد۔

I said so, but it was not accepted.

Source:

<Pah. bandak