بندک زده   /bʌndʌk zʌdʌ/

  (بَن-دَک-زَ-ده)

  ص ,     adj

  دارای بندک فلزی (که زرگران در گوشه سکه نقره یی مثل روپیه کابلی یا قاجاری لحیم کنند)۔

coin on the edge of which a thin peice of metal welded by both ends (in order to be hunged on string and used as ornament on cloth of women)

Source:

<P.