بینا   /binɑ/

  (بِی-نا)

  ص ,     adj

  بصیر، آنکه توانای دیدن را داشته باشد۔

not blind

مثال

کورِ خود خو بِینای دِیگا۔

Blind of one‘s own self, seeing others. (Proverb meaning: The eye that sees all things else sees not itself. Men are blind to their own cause.)