بینی مونݖی   /bini muɳʈi/

  (بی-نی-مُون-ݖی)

  ص ,     adj

  لفظاً بمعنی بینی بریده؛ بدنام، بی آبرو، کسی که در بین مردم به کار زشت و ناشایسته معروف شده باشد (غالباً این صفت به زنان اطلاق می گردد)۔

disreputed, defamed (said of a woman mostly, lit. 'one with a cut-off nose')

Source:

<P.+?