بےخانه   /beχɑnʌ/

  (بے-خا-نَه)

  ص ,     adj

  لفظاً کسی که خانه و مسکن نداشته باشد؛ کنایتاً مجرد، مرد بی زن۔

unmarried, lit homeless, bachelor or spinster *one who doe's have a house (lit)

Source:

<P.