بےصاحب   /besɑjb; besɑjib/

  (بے-صا-یِب؛ بے-صایب)

  ص ,     adj

  مالک مرده، بے خونده (برای تقبیح یا تعریف حیوانی یا چیزی بکار برده می شود)۔

ownerless (used as an insult)

Source:

<P.