خاطر   /χɑtiɾ/

  (خا-طِر)

  ربط ,     conj

  جھت، دلیل، علت۔

reason, fact or cause which is the basis of a decision (often used as a conj. with a prepositon 'da' or 'ba')

خاطر   /χɑtiɾ/

  (خا-طِر)

  ا ,     n

  لحاظ، اعتبار، آبرو (شخصی که بر کسی محترم و معتبر باشد)۔

worth, influence (of someone dear upon another person)

مثال

چِیز کُنم که خاطِر تُو زوره؟

What shall I do since your influence is so strong?

Source:

<Ar.