دوتهول   /dutʌwul/

  (دُو-تَه-وُل)

  ص ,     adj

  فراری، گریزی، کسی که از محل اصلی اش گریخته است (مثل کودک مکتب گریز و غیره)۔

escapee, truant, one who habitually runs away

Source:

<M. dutaga.