سنگاوبه   /sʌŋgobʌ/

  (سَنگ-او-بَه)

  ا ,     n

  سنگسار، عملی که شخص مجرم را تا نیم تنه در زیر خاک کنند و بعد آنقد با سنگھای کوچک بزنند که مجرم در زیر توده سنگ ناپدید گردد۔

stoning to death (as a punishment or in fighting)

Source:

<M.