شاه   /ʃɑ/

  (شا)

  ا ,     n

  سلطان یا فرمانروای مستقل؛ لقب داماد در روز عروسی اش؛ لقب پیران ھزاره ھای اسماعیلی؛ لقب سیدان ھزاره در دیزنگی۔

king, sovereign; bridegroom, so called on his wedding day; particle frequently used in compound nouns denoting greatness (as Hazara Sayeds and Pirs of Ismailian)

Source:

<Pah. shaah