شیخی   /ʃiχi/

  (شِی-خِی)

  ا ,     n

  ھرچیزی عمودی و نوک تیز؛ قله، نوک، بلند ترین نقطه چیزی۔

peak, mountain top; highest point of some thing

مثال

اُو دَ شِیخِی کوه رسِیده۔

He arrived at the top of the mountain.

شیخی   /ʃiχi/

  (شِی-خِی)

  ا، ق ,     n,adv

  نوک، قله، بلندی ، بلند ترین و برجسته ترین نقطه چیزی؛ بالا، قسمت فوقانی چیزی۔

pointed or sharp object, prick summet; top, upper most point