شیغی   /ʃiʁʌj/

  (شِی-غَی)

  ا ,     n

  شتالنگ، کعب، استخوان خوردی که در حصه بندگاه پا و ساق است (آن که از پاھای عقبی بز و گوسفند بدست میاید در بازی بکار میرود)؛ این استخوان دارای چھار سمت میباشد که آنانر چِک و پوک و اسپ و خَر میگویند۔ سمت اسپ و خَر را ”سُوار“ و طرف چِک پوک را ”پیده“ نیز مینامند۔

anklebone, talus, astragalus

مثال

خودشی یَک تَن شی چار، دو پیده دو سُوار۔

It is one, its body is six; with two riding, two pedestrain. (Riddle meaning: it is an anklebone, which has six side, the two sides of which are called riding and the other are called pedestrian).

Source:

<M. shigai