صیغه   /siʁʌ/

  (صِی-غَه)

  ا ,     n

  ازمنه فعل (در صرف عربی چنانچه که در مکاتب دینی در ھزاره جات تدریس میشود)؛ ازدواج موقت، ھمبستری قصیرالمدت (منحصراً بازن بیوه) برطبق آئین متعه در مذھب شیعه۔

tenses of the verb (in Ar. grammar as taught to the Hazara mosque-school pupils); temporary marriage, short-termed intercourse (exclusively conducted with a widow) in accordance with the Shi'ite law of pleasure

Source:

<Ar.