غرچه   /ʁʌɾʧʌ/

  (غَر-چَه)

  ا ,     n

  لفظاً بمعنی آدم کوه نشین؛ نام ھزاره ھایی که اصالت ترک-مغولی و زبان فارسی دارند و در سرزمین کوھستانی غرجستان سکونت داشتند، و فرخی در شعر خودازآنان نام برده است: ”دراین دیار به ھنگام شار چندین بار پلنگ وارنمودند غرچگان عصیان“ (این نام فعلاً ازاستعمال افتاده است)۔

mountaineer, person who lives in the hills; name of the highland Hazaras of Turko-Mongolian origin who resided in Gharjistan and spoke the Persian language

Source:

<Pah. ghar+cha