فتنه   /fitnʌ/

  (فِت-نَه)

  ص ,     adj

  فساد پیشه، جنگ طلب، نزاع انداز، آنکه در بین چند شخص کدورت و دشمنی ایجاد میکند۔

trouble, dissension (stirred up among the people)

مثال

فِتنه از پِستونِ کَیِک بَل موشه۔

Trouble may arise from flee's breast (a tiny issue). (Prverb meaning: A single sinner sinks the boat).

Source:

<Ar.