نوکر   /nokʌɾ/

  (نو-کَر)

  ا ,     n

  چاکر، فرمانبردار، خدمتگار شخصی افراد متشخص (خصوصاً آن که ھرکاری را برای بادار انجام بدھد)۔

servant (male domestic); lackey, servile follower (often used in political terms); assistant, factotum (of a tribal chief or govt. officer)

مثال

یا مَرد بَشِی یا نوکَرِ مَرد۔

Either be a man or servant of a man. (Proverb meaning: If you can‘t beat ’em, join ’em).

Source:

<T.