پرقوت   /pʌɾqut/

  (پَر-قُوت)

  ص ,     adj

  پوسیده، فرسوده، گندیده۔

disintegrated, decayed, fallen apart

پرقوت   /pʌɾqut/

  (پَر-قُوت)

  ص ,     adj

  درمانده، مستمند، تھیدست (بوِیژه کس بینوایی که از عھده مخارج آنیِ خود برنیاید)۔

very poor, empty-handed (said of a needy person who is unable of paying for his immediat expenditures)

Source:

<P.