گنگه؛ گنگ   /guŋgʌ; guŋg/

  (گُنگ-گَه؛ گُنگ)

  ا، ص ,     n, adj

  اخرس، لال، بی زبان، کسی که از توانایی شنیدن و سخن گفتن عاجز باشد۔

dumb, mute, speechless

Source:

<Pah. gung